Typowe błędy popełniane przez Polaków uczących się języka rosyjskiego można podzielić na 4 podstawowe grupy: błędy akcentuacyjno-fonetyczne, ortograficzne, leksykalne, a także gramatyczne.

Do pierwszej grupy należą przede wszystkim błędy dotyczące błędnego akcentowania słów, co może czasem prowadzić do sytuacji dość zabawnych, gdyż zdarza się, że przesunięcie akcentu zmienia znaczenie słowa. Na przykład: за’мок (zamek, warownia) i замо’к (zamek u drzwi), уже’ (już) i у’же (węższy). Stosunkowo dużo trudności przysparza również wymowa spółgłosek: „л”(ł), „ц”(c), „ч”(cz), a także nieakcentowanej samogłoski „o”. Metodą eliminacji błędów akcentuacyjnych jest zwracanie uwagi na miejsce akcentu w słowie już na początku nauki. Najwięcej zależy tu od samego uczącego się i jego pracy ze słownikiem. Jeżeli chodzi natomiast o wymowę wspomnianych spółgłosek i samogłoski „o”, to należy pamiętać, że rosyjskie „л” wymawiamy dotykając końcem językiem do górnego podniebienia w okolicach zębów, „ц” w języku rosyjskim jest zawsze twarde (jak w polskim słowie „cyrk”), „ч” zawsze miękkie (jak w polskim słowie „ciasto”),„a”, i dlatego słowo молоко’, będziemy czytali jako „małako”.
Wśród błędów ortograficznych prawdziwą zmorą wielu Polaków jest tzw. miękki znak. Wyraża on zazwyczaj miękkość poprzedzającej go spółgłoski, jak na przykład w słowie – возьму – wezmę, czy уголь – węgiel. Może również spełniać funkcję rozdzielającą i wtedy występuję przed е, ё, я, ю, np.: семья – rodzina, скамья – ławka. Nie istnieje żadna super metoda nauczenia się tego poza najbardziej sprawdzona metodą pamięciową. Inną sytuacją jest użycie miękkiego znaku w czasownikach. Polacy dość często zapominają o nim lub przesadzają z jego użyciem. Same zasady są dość proste: miękki znak piszemy zawsze na końcu bezokolicznika, i wtedy końcówka –ть odpowiada polskiej końcówce „-ć”. Poza tym występuje on tylko w końcówce 2 osoby liczby pojedynczej czasu teraźniejszego: -ишь, -ешь. natomiast nieakcentowane „o” czytamy jak

Głównym źródłem błędów leksykalnych są znani już z języka angielskiego oraz niemieckiego „fałszywi przyjaciele”, jak na przykład: „стул” – czyli polskie „krzesło” i „кресло” czyli „fotel”,„магазин” czyli „sklep” i „склеп” czyli „krypta”. Jedyne co można by poradzić osobom uczącym się rosyjskiego: Nie wierzcie złudnemu podobieństwu słów i jeżeli nie jesteście 100-procentowo pewni ich znaczenia, sprawdzajcie je w słowniku.

Do grupy typowych błędów gramatycznych występujących zarówno na początkowym, jak i średnio zaawansowanym poziomie nauczania należą: błędne formy rzeczowników i przymiotników w połączeniu z liczebnikami 2,3,4; nieprawidłowe formy liczby mnogiej rzeczowników takich jak „дом”,„ друг” czy „сын”, a także mylenie końcówek narzędnika i miejscownika przymiotników rodzaju męskiego.

Wszystkie te zagadnienia nie są jednak zbyt zawikłane i wymagają po prostu porządnego wytłumaczenia, a potem ćwiczeń.